اولش با کلام شروع می‌شه، یا نه با نوشتار یا یه نظر بی‌ربط . . .
بعدش تو کلمات هم چیزایی می‌یابیم که فکر می‌کنیم همونی است که همیشه دنبالش بودیم! این آغاز یک توهم است.
بعد ادامه با حرف‌های زیبا، به دیدار می‌انجامد و این خطرناک‌ترین مرحله، نه صبر کنید، زیاد از هم خوشمون نیومد
و بعد بدترین اتفاق . . . ادامه این رابطه . . .
حالا به هم بدجوری عادت کردیم، زشتی و زیبایی بدجوری رنگ باخته و فکر می‌کنیم به مرحله دیدن پیچش مو رسیده‌ایم و این باز توهمی از جنس نادانیست!
چقدر ما زود خر می‌شویم!
امان از تجربه
کی؟
من یا تو