یه زمانی تا دلمون میگرفت زودی پناه میآوردیم نت و سرمونو گرم میکردیم اما الان اینجا هم فقط یه اعتیاد به سایر اعتیادای زندگیمون اضافه کرده، فقط همین!
اولش با کلام شروع میشه، یا نه با نوشتار یا یه نظر بیربط . . .
بعدش تو کلمات هم چیزایی مییابیم که فکر میکنیم همونی است که همیشه دنبالش بودیم! این آغاز یک توهم است.
بعد ادامه با حرفهای زیبا، به دیدار میانجامد و این خطرناکترین مرحله، نه صبر کنید، زیاد از هم خوشمون نیومد
و بعد بدترین اتفاق . . . ادامه این رابطه . . .
حالا به هم بدجوری عادت کردیم، زشتی و زیبایی بدجوری رنگ باخته و فکر میکنیم به مرحله دیدن پیچش مو رسیدهایم و این باز توهمی از جنس نادانیست!
چقدر ما زود خر میشویم!